Hoop
Ik keek je gisteren in de ogen
Je was op, leek verloren, psychisch leed
Daar op het perron van station Den Bosch
Meegenomen door 3 politieagenten
Vastgehouden als crimineel die iets verschrikkelijks deed
Ik voelde je pijn
Je blik van uitzichtloosheid en psychische pijn
Je wilde springen zei de agent
Hij volgde protocol, moet hij, afstand bewaren... gewend
Instinctief liep ik op je af
Voelde je pijn van onbegrip, je schreeuwde: help!
Je zou overgedragen worden aan de professionals voor hulp
Tot die tijd bewaakten 3 agenten je, als een soort straf
Mijn instinct zei; ga naar haar toe
Deze mevrouw is op, psychisch zo moe
Niet met de intentie dat ik je redden kan
Ik wilde even met je praten
Zonder oordeel luisteren naar je plan
En je misschien wat hoop geven
Dat je het licht aan het einde van de tunnel nu nog niet ziet
Ik zag je lijden, je intense verdriet
Heel even maar wilde ik mijn hand op je schouder leggen
Er is hulp, je bent het waard om te leven, je hoop bieden... dat had ik willen zeggen.
Niet vanuit de mond van een politieagent in uniform
Vanuit mij ... van mens tot mens
En omdat ik je hoop wilde geven
Ook jij bent het leven waard, blijf alsjeblieft vechten,
Blijf hoop houden in dit leven.
