Patrick

Patrick

"De gesprekken met de psycholoog voelden alsof ik met een vriendin aan tafel zat".

Hoe is het als je amper 30 bent en niet meer de straat op durft? Bij Patrick sluimerde al langer 'iets'. Patrick was onzeker en had al jarenlang regelmatig last van paniekaanvallen. Dit zorgde destijds soms voor wat belemmeringen, bijvoorbeeld tijdens zijn werk en in sociale contacten. Hij was zich niet bewust van de gevolgen van de spanning die hij voelde. Patrick ervaarde meer werkdruk, was niet meer zichzelf en werd negatief en zelfs depressief. Ook privé veranderde er zaken die een grote impact hadden. Met zijn toenmalige vriendin kocht Patrick een huis; een verhuizing, samenwonen.... het zijn geen kleine dingen.

Naar mijn werk fietsen werd een hel
Helaas ging het na verloop van tijd minder goed tussen hem en zijn vriendin. Door alle spanningen en stress in zijn lichaam sliep Patrick slechter. Op een gegeven moment sliep hij nog maar drie nachten per week en hoe moe hij ook was, hij kon de slaap niet vatten. Door zijn paniekaanvallen durfde Patrick steeds minder zijn huis uit. Patrick vertelt: “Je raakt overtuigd van de negatieve gedachten die je over jezelf hebt. Een kilometer fietsen naar mijn werk werd een hel en naar de sportschool ging ik al helemaal niet meer. Als ik mijn huis uit ging, brak me het zweet uit en verkrampte mijn hele lichaam. Angst, de toename van de lichamelijke symptomen van de paniekaanvallen en mijn zelfbeeld dat steeds negatiever werd, zorgde dat de paniekaanvallen verergerden.

Het masker ging af
Op zijn werk bleef hij in de beginperiode wel 'overeind'. Patrick vertelt hoe hij op zijn werk, maar ook in zijn privéleven, 'zijn masker' ophield. “Eigenlijk wist mijn ex als enige hoe het écht met mij ging. Haar steun was enorm, maar zo ging het niet langer. Zij wilde dat ik hulp zocht”. Patrick hield de boot af, maar toen de klachten steeds heftiger werden en de stress toenam, belde hij een vriend die huisarts is. "Hij stelde mij de confronterende vraag of ik aan zelfmoord dacht. Uhm, nee dat niet, zei ik." Toen kwam eindelijk het besef bij Patrick; er moest iets veranderen, ik kan het niet alleen. De vriend die ook huisarts is schakelde de vriendengroep in voor hulp en support. Ook zette Patrick de stap naar de psycholoog. Ook al was hij eerder bij een psycholoog geweest met zijn klachten, nu koos hij voor een intensievere behandeling. En voor openheid over zijn situatie, zowel op zijn werk als naar zijn familie en vrienden. Hij werkte een tijd minder uren. De uren die hij wel werkte, zorgde onder andere voor structuur.

Wat is er wel
Zijn psycholoog confronteerde hem met zijn belemmerende gedachten en focuste vooral op wat er wel goed ging. Ze vroeg: “Waar kreeg je voorheen energie van?” Patrick pakte het sporten weer op. Natuurlijk was het een opgave om naar de sportschool te gaan. Na verloop van tijd merkte hij een stijgende lijn, zowel mentaal als fysiek. Het praten over zijn paniekaanvallen en angsten luchtte op en zorgde voor begrip. Met zijn psycholoog werkte hij aan de onderliggende patronen die uiteindelijk leidde tot de paniekaanvallen. Het stressniveau daalde, Patrick zijn energieniveau steeg en de paniekaanvallen namen af in aantal en intensiteit. ”Mijn psycholoog zei vaak ‘je bent sterker dan je denkt’. Ongeloofwaardig voor mij natuurlijk. Maar ze gaf me de ruimte om het in mijn tempo te laten beseffen. Niet te meegaand, maar ook niet te streng. Mijn psycholoog heeft humor en stelde zich gelijkwaardig op, niet als 'mijn therapeut'. Het was alsof ik met een vriendin aan tafel zat. Ze was echt mijn motivator en gaf me positieve feedback. Over wat er beter ging, welke vooruitgang er was.”

Kleine gebaren van groot belang
Zoals wijlen Johan Cruijff zou zeggen: “Elk nadeel heb se voordeel”. Patrick zorgt beter voor zichzelf en staat sterker in zijn schoenen. Hij sport veel, legt de lat minder hoog, trakteert zichzelf bijvoorbeeld op een massage en geniet van de kleine dingen in het leven. Het is net zoals tijdens zijn herstel; kleine stapjes, op het oog 'kleine' dingen die van grote betekenis waren. En Patrick leerde zijn gevoel niet op te kroppen, niets meer voor een ander in te vullen en zich te beseffen dat hij niet de enige is. “Als je op tijd aan de bel trekt, hoeft het niet zover te komen dat je depressief raakt. Met een goede ondersteuning vanuit de professionele hulpverlening en je omgeving kun je een nieuwe weg inslaan.”

Tekst door Jessica Rits, MerkVaardig